داشتن فرزند در زمانه اکنون از آن تجارب عجیب و غریب و در حال انقراضیست که تعدادی از عشاق سابق با حداقل ترین تعداد موجود در حال از سر گذراندنش هستند.
بچه داری در دنیای امروز مثل دندان درد میماند که تا تجربه اش نکرده باشی درک درستی از آن نخواهی داشت. شاید به همین علت هم هست که نسل جوان امروزی از دندان هایش بهتر مراقبت میکند. گویا زوجین امروزی تصویر روشن تری از مصائب فرزندآوری را می دانند و به همین علت هم سعی میکنند روی کاناپه لم بدهند و چیپس و ماستشان را بخورند و از تماشای بازی لذت ببرند و بچه دار شدن را بگذارند برای دقیقه نود به بعد. البته امیدوارم نسل بعدی از ناهنجاریهای تولد در سنین بالای والدینشان کمتر رنج ببرند.
مثلا در مورد من و همسرم تصوراتی که از ورود فرزند به خانواده داشتیم همان القائات شعاری بود که تلویزیون به خوردمان داده بود. اینکه چقدر یک بچه گوگولی میتواند کانون خانواده را گرم تر و محکم تر و خوشبخت تر نماید. شبیه به تصورات یک پسر نوجوان دچار اختلال گوشه گیری مفرط از جنگ در یک بازی کامپیوتری. پسرمان اژدهای کوچولویی بود و هر زیبایی و آرامشی که در دنیا بود را جلوی دیدگان اشکبار و مملو از خستگی من و محبوبه به تلی از خاکستر بدل می کرد.
اگر نخواهیم از انصاف بگذریم تجارب عاشقانه ای هم در این بین بود که اگر همین اژدها کوچولو نبود هزار سال هم که با هم میزستیم امکان نداشت آن لحظات را تجربه کنیم. آن هم لحظه هایی بود که من و همسر درست مانند دو سربازی که در خط صفر مرزی خدمت میکنند به صورت شیفتی دیکتاتور کوچک را از بغل هم تحویل میگرفتیم تا آن یکی بعد از دو ساعت تمام راه رفتن و لالایی خواندن برود و جایی از خانه از هوش برود.
گویا در تقویم جهانی روزی هست شبیه به احترام به فرزند نیاوری دیگران. یعنی اگر زوجی تصمیم گرفته اند که روزگارشان را بدون فرزند سر کنند، دیگر افراد جامعه به این نگاه و باور احترام بگذارند. یعنی اینکه اگر هزاران سال رسم بر این بوده که هر زن و مردی کمی بعد از ازدواجشان بایستی برای بچه دار شدن تلاش بکنند (فارغ از نتیجه) دلیل نمیشود که این یک جور قانون قطعی در روند یک ازدواج باشد.
با این حال بچه داشتن با همه مصایب و دشواریهایش یکی از لذت بخش ترین تجارب زندگی هر زن و مردی میتواند باشد. چنان لذت و عشقی که با هیچ چیز دیگری برابری ندارد. و خبر خوب اینکه در صورت والد بودن شما از یک عشق ابدی برخوردارید و ایمان دارم یکی از اصلی ترین وظیفه های عشق میان یک زن و مرد، هدیه دادن یک جان و نفس و زندگی به انسان دیگری به نام فرزند است.
