بیش از اینکه پدرم از خرید ماشین تازه اش خوشحال باشد، این همسایه ها بودند که در پوست خود نمی گنجیدند. دیگر از نغمه صبحگاهیِ بزن دو...بزن دو، ساعت شش صبح در کوچه مان خبری نیست.