توی پارک زیر سایه درختی نشسته بودم و داشتم بدمینتون بازی کردن ناشیانه دخترها را تماشا می کردم که آن مرد آمد. چند تایی چاقوی آشپزخانه دستش بود که گرفتشان سمتم و گفت یکی را بخرلطفن. گفتم لازم ندارم. گفت می شود دستت را بدهی لطفن. گفتم چپ یا راست؟ گفت همین یکی را لطفن. زمانی پشیمان شدم که کار از کار گذشته بود و آن مرد غلاف مقوایی یکی از چاقوها را در آورده بود و داشت می کشید روی موهای دست چپم. حالا ما توی خانه یک چاقوی تازه داریم و روی مچم اندازه یک بیست و پنج تومنی مو ندارد.
