مجرای داخلی گوش من طوری خلق شده که بعد از هر بار حمام رفتن کفِ صابون در آن می ماند. انواع روشها را برای غلبه بر این نقصِ فیزولوژیک به کار برده ام. مثلا سه دقیقه تمام سرم را توی تشت پر از آب نگه داشته ام. یا دوش را پر فشار گرفته ام روی گوشم. حتی یکبار از این گوش گیرهای استخر تپانده ام توی گوشهام و رفته ام دوش گرفته ام. اما هیچ کدام از این روشها جواب نداده است و باز بعد از هر بار حمام همسرم متذکر می شود که داخل گوشم کف مانده. خب هر آدمی نقص هایی دارد و رفته رفته با آن کنار می آید. فقط باید توی وصیت نامه ام یک بند اضافه کنم خطاب به مرده شور گرامی ام.
